Chang Chang Chang Nong Kei Hen Chang Rue Plaw

<<>>

Hallo Busy Bangkok… daar zijn we dan. We zijn van te voren gewaarschuwd voor deze drukke wereldstad, maar we moeten toegeven het is ons 100% mee gevallen. Wij vinden het een geweldige stad. We zijn gecharmeerd geraakt door de leuke straattaferelen met tuk tuk’s, shopmarktjes, massagekraampjes, restaurantjes en cafeetjes met live muziek, eetkraampjes, eetkraampjes …….en nog eens eetkraampjes. Een groot gedeelte van de dag waren we dus vaak ook bezig met…. Je raadt het al: ETEN. Waar en wat zullen we voor ontbijt halen, wat zullen we zo lunchen, en wat eten we vanavond van de straat. Onze eerste dag in Bangkok werd voornamelijk in beslag genomen door het regelen en plannen van onze twee weken in Thailand. Hoe halen we het beste uit Thailand in ons toch ietwat krappe reisschema. Maar wederom is ons dat weer gelukt. ’s Avonds zijn we op aanraden een drankje gaan doen in het Lebua hotel, inside info: Hier is The Hangover 2 opgenomen. Eenmaal aangekomen op de 64e verdieping van dit hotel werd ons medegedeeld door een vriendelijk glimlachende Thaise mevrouw, dat we te underdressed waren voor het dakterras. Marieke mocht wel naar binnen omdat zij gouden lovertjes op haar slippers had, maar Milou die voor de gelegenheid haar allermooiste zijden zwart met goud gebloemde jurkje had aangetrokken, werd geweigerd om haar subtiele zwarte Havaiana’s ( of het waren haar lelijke tenen, maar dat zou de altijd glimlachende en beleefde Thai vast niet durven zeggen). Zo mocht Marieke een blik werpen op het dakterras met een stunning view over Bangkok tijdens sunset. Terwijl Milou om het hoekje moest wachten en nauwlettend in de gaten werd gehouden door een vriendelijk lachende, maar heel strenge Thai. Ze moest het dit keer doen met het door Marieke geschoten beeldmateriaal.
De volgende dag hebben we een fietstocht door Bangkok gedaan waarbij we vooral zoals de gids het zei “hidden places” van Bangkok te zien zouden krijgen. En die hebben we gezien. Het fietsen, afgewisseld met boottochtjes door de kanaaltjes in het buitengebied van Bangkok, heeft ons naar onwijs mooie, rustige en niet toeristische plekjes van Bangkok gebracht. Erg mooi!
In Bangkok hebben we ook een aantal tempels bezocht. Ze zijn prachtig, maar gelukkig zijn wij beiden geen groot fan en hebben we er na 2 tempels vaak wel weer genoeg van. Snel op zoek naar een vervoersmiddel om thuis te komen. En jaja we wilden natuurlijk de Tuktuk eens uitproberen. Ondanks alle waarschuwingen en onze oplettendheid en achterdochtigheid heeft een Tuktukmeneertje ons toch weten te overtuigen voor een heel laag bedrag met zijn Tuktuk te mee te rijden. Helaas waren we ietsiepietsie naïef geweest, want ook deze Tuktukmeneer had ons mooi tuk en stuurde ons eerst langs wat informatiebureaus voordat we bij ons guesthouse waren. We konden de lol er wel van in zien, zeker toen we op een reisbureau geholpen werden door een meneer die megadronken was en waarschijnlijk ook wel even gesnuffeld had aan een pretpoedertje. Op de vraag hoeveel een tour kostte, keek hij ons zwoel aan en zei: jij hebt zulke mooie ogen mmm ja mmm, of vanmorgen heb ik met je gezoend, wilde steeds onze handen pakken en bleef zwoel kijken. Milou kon direct haar lach niet inhouden, hoewel ze dat heel hard probeerde, de tranen stroomden over haar wangen waarop de meneer ook heel overdreven hard lachte, een pak tissues op tafel zette en verder ging met zn vage verhaal. Toen de frappante meneer ons ook nog een klein flesje aanbood om even aan te snuiven, zijn we m snel gepeerd en hebben meneer Tuktuk gedwongen om ons naar het guesthouse te brengen, wat hij gelukkig deed.
Tijdens onze 2 weken in Thailand zijn we ook naar Chiang Mai (in het noorden) gereisd met de nachttrein van 16 uur. Deze nachttrein is ons, tegen onze verwachtingen in, goed bevallen. Chiang Mai heeft een jungle gebied waar je goede ‘trekking’ tochten kan doen. Wij konden niet goed kiezen of we een één daagse trekking wilden doen, of toch een 2 daagse, met een overnachting in de jungle. Zoals altijd als wij niet weten welke keuze we moeten maken (en er zijn nogal veel keuzes deze reis) gooien we ‘Balineesje of munt’ (muntstukje uit Bali) op. Deze keer heeft Balineesje ons uitgedaagd voor de 2 daagse jungle tocht. En het was fantastisch. De eerste dag hebben we een tocht gemaakt door de ‘hills’ van Chiang Mai. De tocht begon in een natural spa waar we even in gechilled hebben. Alleen toen we hier uit kwamen veranderde het chillen in gillen! Gatver, we zaten onder de rode wormpjes. We hebben elkaar, net als apen vlooien, ontdaan van alle wormpjes en heel erg zitten hopen dat ze geen kwaad konden. Vervolgens hebben we onze pittige trekkingtocht van 5 uur voortgezet en via baby hill, mama hill en papa hill naar verschillende bergdorpjes gewandeld, bestaande uit een paar bamboe hutten. Het was heel indrukwekkend om te zien hoe de mensen hier nog echt back to basic leven. Tijdens onze trekking tocht (lees de momenten dat we bergafwaarts gingen, de berg op was het echt onmogelijk om te praten) hebben wij heerlijk over het leven gekletst en de dingen die we allemaal nog willen gaan doen als we terug zijn. Wat dan weer tegenstrijdig voelt als je een bergdorp binnen wandelt en er een stem in je hoofd zegt…..Kijk nu eens goed, wat heb je in je leven nou eigenlijk ook meer nodig dan een paar kippen, een koe, een groentetuintje, water, een dak boven je hoofd en familie. Tegen zonsondergang kwamen we aan bij de ‘village’ waar wij zouden overnachten. Bewonderd door de gids en andere mede trekking reizigers heeft Marieke deze tocht gemaakt op haar tefa slippers, wat resulteerde in een staande ovatie aan het eind van de tocht.
Nadat we onze rugzak in onze eigen bamboehut hadden geïnstalleerd, hebben we meegeholpen met het koken van een typische Thaise maaltijd. Green coconut curry, vegies, rice and chicken. Met de lokale village bewoners en onze eigen trekking groep hebben we gesmuld van deze maaltijd met daarbij ‘happy water’, één of ander lokaal gebrouwd sterk alcoholisch drankje waar we volgens onze gidsen door zouden gaan dansen. Tsja, soms heb je wat hulp nodig om een nacht in de jungle te overleven ;). Na het eten hebben we rondom het kampvuur met z’n allen liedjes gezongen (in het Thai, Duits, Frans, Japans, Iers en natuurlijk de Nederlandse daar boven in de lucht). Daarnaast hebben we een Thaise liedje over een olifant geleerd. Chai, onze gids is een enorm talent op de gitaar, tenminste dat vindt hij zelf. Waar wij ons muzikale Engelse repertoire begonnen te zingen, speelde Chai enthousiast mee op zijn gitaar of zette hij het enige lied waar hij alleen de eerste regel van kende in (Look into my eyes….), zodat wij verder konden zingen. Het klonk nergens naar maar Chai was uiterst serieus.. geweldig! Nu mogen we ook niet oordelen, we zijn zelf niet de beste zangeressen en het Engels klopte wederom van geen kant, maar wij (Chai, Marieke en Milou) genoten er in ieder geval van, wat de rest van de groep ervan vond vragen we ons nog steeds af.
Ook ontbrak het Chai niet aan romantiek, hij had lampionnen geregeld die we in de lucht konden laten vliegen. Wij hadden een top full moon party! Nadat onze groepsgenoten naar bed waren hebben wij nog even met Chai gekletst bij het vuur over zijn leven en dromen, mooi maar confronterend. Na een korte freezing koude nacht op flinterdunne matrassen op de grond van onze bamboehut, werden wij met zonsopgang wakker getrompetterd door de olifanten die vanuit de jungle naar onze village kwamen om zich daar te wassen in de rivier. Chai, die allang in een onderonsje met Lolifantje had besloten dat wij er wel uitzagen als twee zorgzame lieve meiden die vast heel goed olifantjes konden wassen, waarschuwde ons dat we snel een korte broek aan moesten doen om de olifanten eens een lekkere wasbeurt te geven. De rest van onze groep bleef liever aan de kant staan kijken, terwijl wij vol enthousiasme aan de slag gingen met het wassen van de olifanten. Zag ze genieten zeg! En wat genoten wij! Marieke kreeg van de gids de instructie om even boven op de olifant te gaan zitten (die badend in de rivier lag) om ook z’n koppie eens goed te schrobben. Dat deed ze natuurlijk, maar toen had Lolifantje ineens besloten “die leukerd laat ik niet meer gaan”. Het grote logge olifantenlichaam kwam in beweging en daarmee ook Marieke’s mond! Lichtelijk paniekerig begon ze te gillen “HHHelp, wat moet ik nu doen, hij gaat er vandoor!!” Lolifantje deed alsof hij doof was, wat natuurlijk helemaal niet kan met zulke grote oren, en ging staan waardoor Marieke de wereld van een wat hoger perspectief kon bewonderen. De angst was van haar gezicht af te lezen, maar niemand schoot haar te hulp, alsof het de normaalste zaak van de wereld is om midden in de Thaise jungle op een loslopende olifant te zitten, die zo groot is dat je er niet vanaf kan springen. Milou was er ook van geschrokken, maar de schrik maakte heel snel plaats voor een ontzettend harde uitlachsessie, het zag er niet uit Marieke met haar angsthoofd en spartellende teentjes op de mega olifant. Marieke moest er toen ook maar om lachen, al was het met kiespijn. Daarna mocht Milou ook een olifantenruggetje wassen en zo konden wij heerlijk badderen op de ruggen van onze nieuwe vriendjes. Daarna was het tijd om de olifanten van zadels met stoeltjes te voorzien voor het wat meer toeristische ;) olifant rijden. Maar eerst moesten onze olifanten het water uit, naar de oever. Hoppakee als Koninginnen werden wij op de nek van de olifanten het water uit vervoerd. Dat maakte zo’n uniek gevoel van geluk bij ons los, wat we niet kunnen omschrijven, maar wat fantastisch voelde!
Chai had van bamboe een groot vlot gebouwd, waar we met 7 personen op konden staan om te bambooraften. We hebben een prachtige tocht over de rivier gemaakt en genoten van de stilte en het uitzicht. Na een half uur varen zette Chai de eerste noten van het door ons aangeleerde Time of your Life in, wat klonk als… nanana time nana lai… en zingend hebben we onze tocht voortgezet. Toen we langs de meest woeste watervallen waren gevaren, mocht Milou het bamboestokje van Chai overnemen en lag het lot van de hele groep in haar handen. Marieke mocht in het midden van de boot ook mee peddelen met de bamboestok. Al bij haar eerste move om de stok af te zetten op de bodem van de rivier, bleef de stok in de boom hangen waardoor de stok en Marieke naar achteren gezwierd werden en daarmee ook de 4 andere groepsleden die achter haar stonden. Marieke heeft de bamboestok maar weer terug aan Chai gegeven, het besturen van voertuigen (kano, scooter, auto, bamboeboot, jetski, quad) is gewoon niet haar ding.
De tocht over de rivier duurde een aantal uur, afgewisseld met het rijden op de olifanten, die halverwege de tocht op ons wachtten in de rivier. Onze Franse en Japanse groepsgenoten wilden liever niet op de nek van de olifant zitten, dus Chai commandeerde ons om er weer op te gaan zitten, wat wij helemaal niet vervelend vonden natuurlijk! En hoewel sommige steile afdalingen best spannend waren, hebben we weer enorm genoten van het gehobbel op deze reusachtige beesten dwars door de rivier en langs de oevers.

Een fenomeen waar wij in Thailand door gefascineerd zijn geraakt is de groep, zoals wij ze noemen, pleasure tourists. Steeds weer staan wij versteld hoe zo’n oude, grote, vadsige blanke niet al te knappe man, hand in hand loopt met een erg mooi en vooral heel jong Thais meisje. Hoe krijgen ze het voor elkaar. En dan vragen wij ons af, is dat echte liefde? Of is het alleen om het geld? En kun je echt een relatie met iemand hebben alleen om het geld? De hele dag gaat het zo door…. Pssstt Milou… daar heb je er weer ééntje.. Alsof we ons op de set van Beauty and the Nerd bevinden.

Omdat we niet genoeg tijd hadden om naar eilanden in het zuiden van Thailand te reizen, hebben we op aanraden van velen een vergelijkbaar eiland in het oosten bezocht Kho Samet. Een leuk eilandje, bomvol pleasure tourists met meisje aan hun zijde, waar we twee volle dagen op het strand hebben doorgebracht, daar waren we wel even aan toe. Het leven van een rugzaktoerist is best zwaar, we waren wel even toe aan vakantie.